Bugün hamileliğim hakkında biraz sohbet etmek istiyorum sizlerle...
Bir bebeğimiz olacağını öğrendiğimiz günü hep tebessümle hatırlayacağım. Gece fenalaşıp kusmaya başlayınca, üşüttüğümden hatta zehirlenmiş olabileceğimden şüphelenmiştik. Eşim her rahatsızlığımda olduğu gibi sabahı sabah etti benimle birlikte, ama sabah durum daha da kötüleşti. Hamilelik ihtimali aklımızın ucundan geçmedi çünkü böyle bir şey planlamıyorduk. Annemin 'aman kızım hamilelik olabilir dikkat edin, ilaç falan alma sakın' uyarılarına yok canım olamaz diyip geçerek hastanenin yolunu tuttuk. Bana hemen bir serum bağlandı, tahliller için kan alındı ve biz beklemeye başladık. Şu serum bitse de ilaçlarımızı yazsa gitsek, amma da üşütmüşüm, resmen çarpılmışım yorumlarıyla beklerken doktor yanımıza geldi. Tahlil sonuçlarının çıktığını söyleyip 'tebrikler sonuç pozitif' dedi. Anlık bir sessizlik oldu, çünkü pozitif kelimesini idrak edemedik. 'Nasıl yani pozitif' dedim adama :) Hakan'la gözgöze gelişimiz, ne düşüneceğimizi ne hissedeceğimizi bilemeyişimiz ve ardından ağlayarak gülmeye başlamamız... Hepsi aklıma kazındı. Hayatımızın önemli bir dönemecine gelmiştik...
Eşim çıldırdı sevinçten, tabi ailelerimiz de... Eşimin kızkardeşi de benden yaklaşık bir hafta sonra hamile olduğunu öğrendi, sevinç ikiye katlandı çünkü çocukların birlikte büyüyecekleri fikri aynı semtte oturmamızı da hesaba katınca çok büyük şans. Fakat tüm bunlara rağmen ben o günden sonra ilk trimesteri atlatana kadar kaygılı, korku dolu, yataktan çıkmak istemeyen, depresif, sürekli mide bulantısı yaşayan, çubuk kırakerden başka bişicik yiyemeyen biri haline geldim. Sürekli ağlıyordum, alışveriş canavarı ben çöp dahi almak istemiyordum. Bulantı, kusma ve halsizliklerden ötürü doktorum rapor yazdı, işe gidemedim 15 gün...
Çirkinleşeceğimi, şişkolaşacağımı, hayatımın artık bebekten ibaret olacağını düşünüp delirmeceler yaşadım...
Gel gör ki hamileliğimin ilk trimesterini atlatır atlatmaz çiçekli böcüklü, gökkuşağının her rengini barındıran günler başladı. Bir de bu dönem yaz aylarına denk gelince katmerli oldu. An itibariyle çok değil 16 haftalık hamileyim, çok şükür keyfim yerinde.
Bu süreçte bebeğin kalp atışlarını dinledik, ultrason resimlerini aldık veee cinsiyetini öğrendik:)
Allahım ne mucizevi bir duyguymuş bu. İçimde atan minicik bir kalp, orada nefes alıyor, bizleri hissedebiliyor. Cinsiyet için önce kız olabileceğini söyledi doktorumuz ancak sonra erkek olduğu ortaya çıktı. Bu arada doktorum Kozyatağı Central Hospital'dan Cengizhan Kolata. Görümcem ve ben aynı doktora gidiyoruz. Sebebi, referansı sağlam bir doktor olmasının yanısıra ikimizin de pozitif elektrik almış olması. Çünkü gebelikte en önemli şey sizi negatif yüklemeyecek bir doktorla yol almak bence. Doktorunuzdan çok daha önemli bir faktör de var ki o da eşiniz... Bunun için her gün şükrediyorum.
Son olarak çocuk sahibi olmak isteyenlere yürekten bir dua gönderip yazımı sonlandırıyorum... Yakında bebek alışverişi postlarıyla buluşmak dileğiyle...
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder